چند نکته ...

این روزا بیشتر حال همه رو می پرسم. سنگ صبور غمهاشون می شم. اشکای ماسیده ی روی گونه هاشونو پاک می کنم، اما یک نفر پیدا نمیشه که دست زیر چونه ام بذاره، سرم رو بالا بیاره و بگه: حالا تو برام بگو . . .

چه دوستی پاکی دارند کفش ها؛ هر کدام که گُم می شود، آن یکی را آواره ی خود می سازد.

به کوری چشم تو هم که باشه حالم خوب خوب خوبه!!! اصلا هم دلم واست تنگ نشده، حتی به تو فکرم نمی کنم، بارونم دیگه تو رو یادم نمیاره، مثل همین حالا که بارون میباره. لابد حالا داری زیر بارون قدم میزنی ... اما ... چترت رو فراموش نکن! لباس گرم رو هم.

به تو سپرده بودمش به هزار و یک امید. و امروز برای هزار و یکمین بار دلم را می برم تا شکستگی اش را گچ بگیرند...

نظرات شما عزیزان:

اجی محدثه